Stałe miejsce prowadzenia działalności a VAT

Czy brak zatrudnienia własnych pracowników wpływa na pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?

W dniu 3 czerwca 2021 roku TSUE wydał wyrok w sprawie dotyczącej sporu pomiędzy Titanium Ltd przeciwko Finanzamt Österreich (dawniej Finanzamt Wien) w przedmiocie konieczności zapłaty podatku VAT w związku ze stałym miejscem prowadzenia działalności.

Krótki opis stanu faktycznego:

Titanium jest spółką mającą siedzibę oraz zarząd na wyspie Jersey, zaś przedmiotem jej działalności jest zarządzanie nieruchomościami, mieniem oraz mieszkaniami i kwaterami.

W latach podatkowych 2009 i 2010 spółka ta oddała w najem podlegający VAT nieruchomość, której była właścicielem w Wiedniu (Austria), dwóm austriackim przedsiębiorcom.

Do celów dotyczących tych transakcji, które były jedynymi transakcjami Titanium w Austrii, spółka upoważniła austriacką spółkę zarządzającą nieruchomościami do pośredniczenia w relacjach z usługodawcami i dostawcami, fakturowania czynszu i kosztów eksploatacji oraz prowadzenia rejestrów handlowych i przygotowywania danych dotyczących deklaracji VAT. Świadczenia te były wykonywane przez pełnomocnika w lokalu innym niż lokale należące do Titanium.

Titanium zachowała jednak uprawnienia decyzyjne do zawierania i rozwiązywania umów najmu, określania warunków ekonomicznych i prawnych umów najmu, dokonywania inwestycji i napraw, jak również organizacji ich finansowania, wyboru osób trzecich mających świadczyć inne usługi na wcześniejszym etapie obrotu i wreszcie wybierania, wyznaczania i nadzorowania samej spółki zarządzającej nieruchomościami.

Titanium uznała, że nie jest zobowiązana do zapłaty VAT z tytułu swojej działalności polegającej na wynajmie nieruchomości ze względu na to, że nie posiada w Austrii stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast organ podatkowy uznał, że wynajmowana nieruchomość stanowi takie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, i w konsekwencji ustalił kwotę VAT, którą spółka powinna zapłacić za lata podatkowe 2009 i 2010.

Titanium wniosła do Bundesfinanzgericht (federalnego sądu do spraw finansowych, Austria) skargę na decyzje organu podatkowego, podnosząc, że w braku personelu nieruchomość, którą wynajmowała, nie może zostać uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie prejudycjalne:

Czy pojęcie »stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej« należy interpretować w ten sposób, że zakłada ono obecność zasobów ludzkich oraz technicznych i w związku z tym w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej konieczna jest obecność własnego personelu usługodawcy, czy też w konkretnym przypadku podlegającego opodatkowaniu wynajmu nieruchomości położonej na terytorium krajowym, który to wynajem stanowi tylko bierną usługę polegającą na tolerowaniu działań usługobiorcy (Duldungsleistung), można to miejsce uznać za »stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej« również w sytuacji braku występowania w tym miejscu zasobów ludzkich?

Sentencja:

Wynajmowana w państwie członkowskim nieruchomość nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w sytuacji gdy właściciel tej nieruchomości nie posiada własnego personelu do świadczenia usług związanych z najmem.

Źródło: Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE z 3 czerwca 2021 r. (sygnatura C‑931/19)